Ο τροχός της ρουλέτας

Το παιχνίδι της ρουλέτας, υπό οποιαδήποτε παραλλαγή και αν εμφανίζεται, χωρίς τροχό δε νοείται. Ο τροχός δεν είναι τίποτα άλλο από μια κυκλική διάταξη, η οποία βρίσκεται σε εξέχουσα θέση, συνήθως στην κεφαλή του τραπεζιού, αλλά μερικές φορές και στη μέση αυτού. Για την κατασκευή του χρησιμοποιείται ειδικού τύπου ξύλο. Η εσωτερική περίμετρος ενός κανονικού τροχού είναι 90 εκατοστά. Στο εσωτερικό του μέρος βρίσκεται ένας οριζόντιος δίσκος, ο οποίος περιστρέφεται, ενώ διαθέτει 37 ειδικά αριθμημένες θέσεις. Έτσι, περιλαμβάνει τους αριθμούς από το 1 μέχρι το 36, με τυχαία σειρά, ενώ αυτοί εναλλάσσονται ανάμεσα σε κόκκινους – μαύρους, μονούς – ζυγούς, μικρούς – μεγάλους αριθμούς.

Ως γνωστόν, η ρουλέτα δε διατίθεται υπό μία και μοναδική μορφή. Υπάρχουν, λοιπόν, διάφορες παραλλαγές, με την ευρωπαϊκή, τη γαλλική και την αμερικάνικη να αποτελούν τις δημοφιλέστερες και επικρατέστερες στην επιλογή των παικτών. Έτσι, όσον αφορά την πρώτη, που ίσως είναι και αυτή που προτιμούν οι περισσότεροι, διαθέτει ένα μηδενικό, όπως και η γαλλική, ενώ αντιθέτως η αμερικάνικη έχει δύο μηδενικά. Φυσικά, σε όλους τους τροχούς υπάρχει ξεχωριστή θέση για τα μηδενικά. Στην ευρωπαϊκή εκδοχή, λοιπόν, η ακολουθία των αριθμών είναι η εξής: 0-32-15-19-4-21-2-25-17-34-6-27-13-36-11-30-8-23-10-5-24-16-33-1-20-14-31-9-22-18-29-7-28-12-35-3-26, ενώ όσον αφορά την αμερικάνικη, αυτοί είναι ως εξής τοποθετημένοι: 0-28-9-26-30-11-7-20-32-17-5-22-34-15-3-24-36-13-1-00-27-10-25-29-12-8-19-31-18-6-21-33-16-4-23-35-14-2. Φυσικά, αναλόγως της μορφής παιχνιδιού που θα επιλεγεί, διαφοροποιείται και ο τροχός, ο οποίος χρησιμοποιείται. Έτσι, πέρα από τις προαναφερόμενες παραλλαγές και τις διαφορές τους, ο τροχός για παράδειγμα της λεγόμενης mini ρουλέτας είναι σαφώς μικρότερος από έναν κανονικό.

Ο τροχός και ως εκ τούτου το ίδιο το παιχνίδι της ρουλέτας οφείλει την ύπαρξή του στον Γάλλο Blaise Pascal, ο οποίος το 1655 θέλοντας να δημιουργήσει μια μηχανή αέναης κίνησης, έφτασε στην κατασκευή του. Αρχικά, βέβαια, αυτός διέθετε 35 υποδοχές. Πολλά χρόνια αργότερα, το 1842, τα αδέρφια Francois και Lois Blanc πρόσθεσαν για πρώτη φορά το μηδενικό στον τροχό της ρουλέτας. Επίσης, για πρώτη φορά έκαναν την εμφάνισή τους και τα δύο διαφορετικά χρώματα, με τα οποία απεικονίζονταν οι υποδοχές του τροχού, το κόκκινο και το μαύρο. Κατά τον 19^ο αιώνα και ενώ το παιχνίδι της ρουλέτας είχε ήδη γίνει γνωστό και στην Αμερική, έκανε την εμφάνισή της και μία άλλη παραλλαγή αυτού, η οποία και πήρε το όνομά της από τη συγκεκριμένη χώρα. Πρόκειται για την αμερικάνικη ρουλέτα, το διαφοροποιητικό στοιχείο της οποίας είναι η προσθήκη και δεύτερου μηδενικού.

Τα κύρια, λοιπόν, χρώματα του τροχού της ρουλέτας είναι το κόκκινο, το μαύρο, αλλά το χρώμα των μηδενικών, το πράσινο. Αυτός που ευθύνεται για το χειρισμό του τροχού είναι ο κρουπιέρης. Αυτός τον περιστρέφει προς τα αριστερά, ενώ την μπίλια προς τα δεξιά. Ο τροχός είναι με τέτοιον τρόπο κατασκευασμένος, ώστε το αποτέλεσμα, το νούμερο δηλαδή, στο οποίο θα σταματήσει η μπίλια, να είναι εντελώς τυχαίο. Απαραίτητη προϋπόθεση αποτελεί, προτού χρησιμοποιηθεί αυτός για πρώτη φορά, να είναι απόλυτα ζυγοσταθμισμένος, να μην παρουσιάζει καμιά απολύτως κλίση. Γι’ αυτό το λόγο, πριν “εγκαινιαστούν”, δοκιμάζονται πολλάκις, προκειμένου να διασφαλιστεί, ότι δεν μπορούν σε καμιά περίπτωση να ευνοήσουν κάποια νούμερα και άρα να επηρεάσουν το αποτέλεσμα.

Χωρίζοντας κανείς νοητά τον τροχό σε δύο τόξα, συμπεραίνει, ότι σε αυτό που βρίσκεται δεξιά του μηδέν, υπάρχουν εννέα μικρά μαύρα νούμερα και εννέα κόκκινα μεγάλα νούμερα. Στο άλλο τόξο, αριστερά του μηδέν, συμβαίνει το αντίθετο. Έτσι, εκεί υπάρχουν εννέα μεγάλα μαύρα νούμερα και εννέα μικρά κόκκινα.

Όπως μπορεί κανείς να παρατηρήσει, οι αριθμοί που απεικονίζονται στον τροχό δεν είναι τοποθετημένοι κατά αύξουσα σειρά, αλλά αντιθέτως η σειρά τους έχει επιλεχθεί τυχαία. Με αυτόν τον τρόπο, φυσικά οι παίκτες δυσκολεύονται να απομνημονεύσουν τον τροχό, αλλά και να τοποθετήσουν τα στοιχήματά τους στο τραπέζι, καθώς εκεί οι αριθμοί εμφανίζονται κατά αύξουσα σειρά. Τα νούμερα είναι τυχαία διαταγμένα στον τροχό, έτσι ώστε να μην ευνοούνται κάποια από αυτά. Έτσι, όσες πιθανότητες έχει να κληρωθεί ένα κόκκινο ή ένα μικρό νούμερο, τις ίδιες πιθανότητες έχει να κληρωθεί και ένα μαύρο ή ένα μεγάλο. Με αυτόν τον τρόπο, εξασφαλίζεται η ακεραιότητα και η διαφάνεια του παιχνιδιού, αφού όσες φορές και να γυρίσει ο τροχός, το αποτέλεσμα αυτό καθεαυτό θα οφείλεται αποκλειστικά στην τύχη.